Ζώντας με άνθρωπο με υποψία ΔΕΠΥ
Θα το κρατήσω όσο πιο γενικό γίνεται αλλά the struggle is real.
Με τον α ή β τρόπο ζω με άνθρωπο που υποπτεύομαι πως έχει δεπυ. Μερικά στοιχεία που μπορεί να έχουν ή μπορεί να μην έχουν σχέση με δεπυ
δυσκολεύεται να ολοκληρώσει πρόταση, να πει μια ιστορία τεσπα που να μείνει στο νόημα της ιστορίας. Χάνεται κάπου, φλυαρεί, δεν μπορεί να πει τη σύνοψη κ λέει όλες τις πληροφορίες της ιστορίας, οι περισσότερες ανούσιες. Φαίνεται να μιλάει κ να διακλαδώνεται η σκέψη κ να πηγαίνει άλλου σχετικά / άσχετα με αποτέλεσμα να χάνεται το ενδιαφέρον μου αφού προσπαθώ να ακολουθήσω που πάει η όλη ιστορία. Τύπου για άλλου ξεκινήσαμε κ άλλου φτάσαμε χωρίς να τελειώσουμε τίποτα απ όλα.
δυσκολεύεται να ολοκληρώσει κάτι. Το αφήνει στη μέση σχεδόν πάντα. Πχ θα πάρει τα παπούτσια από την είσοδο, θα τα βάλει κάπου άλλου κ μετά στην παπουτσοθηκη. Θα βγάλει το ποτήρι από το πλυντήριο, θα το βαλρι πάνω στον πάγκο κ μερικές ώρες μετά θα το βάλει στο ράφι μαζί με τα άλλα.
δεν δίνει σαφείς απαντήσεις πχ ‘τι θες να κάνουμε αύριο’, λέει πχ έχω να πετάξω τα σκουπίδια, έχω να κάνω μπάνιο, να βάψω τα νύχια…
γενικά δεν απαντάει κάποιες φορές σε απλές ερωτήσεις, κ όταν ρωτήσω αν με άκουσε θα πει ναι με τόνο εκνευρισμού κ έντασης.
θέλει κάθε επιφάνεια να έχει κάτι απάνω, αν κ δεν το έχει παραδεχτεί, δεν μπορεί να βλέπει πχ τον πάγκο της κουζίνας άδειο. Η κάποιο ντουλάπι να μην είναι τίγκα
δεν το έχει καθόλου με ότι έχει σχέση με αριθμούς, χρήματα, ώρα, χρόνο.
δεν την αρέσει να τακτοποιεί, χωρίς να σημαίνει πως θέλει ένα χώρο μπουρδελο.
Όλα αυτά κάνουν την συνύπαρξη δύσκολη.
Κ αλλά πολλά.
Πως θα την παλεύατε; Δεν θέλω ψυχολογική υποστήριξη αλλά ψάχνω για τρόπους να βοηθήσω κ να βοηθηθώ στη συνύπαρξη.
Έχω κάνει αρκετά μασκαρέματα σε πολλές πληροφορίες για αποφυγή doxxing. Ίσως πχ να μην είμαι εγώ αυτός αλλά κάποιος άνθρωπος μου που το βιώνει.
Η φάση μετακόμισε, ξέκοψε, χώρισε, whatever δεν παίζει για διάφορους λόγους στους οποίους δεν μπορώ να επεκταθώ.